Τη δεκαετία της κρίσης, είδαμε επιχειρήσεις που και ανταγωνιστικές είναι αλλά και που μεγαλώνουν μέσα από εξαγωγές. Αυτό είναι και η ουσία της επόμενης ημέρας: η μάχη του εθνικού στόχου της εξωστρέφειας θα κερδηθεί, κυρίως, από τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Από τη σκοπιά του ιδιωτικού τομέα, βασικό ζητούμενο για την άσκηση επιτυχούς εξαγωγικής δραστηριότητας είναι η καλλιέργεια και εδραίωση «εξαγωγικής κουλτούρας». Η υιοθέτηση, δηλαδή, δραστικών αλλαγών στην εσωτερική οργάνωση και τη φιλοσοφία των μικρομεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και η απομάκρυνσή τους τόσο από τα πρότυπα του παραδοσιακού οικογενειακού μοντέλου διοίκησης όσο και από πρακτικές που, ενδεχομένως, τις βοήθησαν να αναπτυχθούν στην εγχώρια ή την τοπική αγορά, αλλά δε θα τους πάνε μακριά εκτός συνόρων. Η αναμέτρηση με τον παγκόσμιο ανταγωνισμό επιτάσσει αυτογνωσία, συμβατή νοοτροπία, ευελιξία και ανταγωνιστική αρχιτεκτονική. Υπερβαίνει τα όρια και τη φιλοσοφία αυτού του μοντέλου.